Maandag 8 juli – dag 31: Cluny – Groningen

Door een fout waren in het dropdown menu in de linkerkolom op de website de afzonderlijke dagen niet zichtbaar als je op een maand klikte. Is inmiddels hersteld. 

Om de plaatsnaamborden in Frankrijk te kunnen lezen moet je tegenwoordig over een uitzonderlijk soort lenigheid beschikken. Ze staan namelijk, een groot deel ervan tenminste, ondersteboven. Eenzelfde soort actie als de vlaggen die bij ons ondersteboven hingen (en soms nog steeds hangen). Het was dus een kwestie van je hoofd zo draaien dat het alsnog leesbaar was. Dat lukte meestal niet, want dan waren we er al voorbij.

We namen rustig de tijd voor onze ochtendkoffie en als ontbijt een paar bekertjes yoghurt. Waar in zuidelijker streken de luchtvochtigheid laag was, waardoor we ook de warmte een stuk beter konden verteren, was het hier een stuk vochtiger. Maar toen de zon door de bomen kwam droogde ons tentje weer snel op. Omdat we bijna alles behalve slaapzakken en matjes in de auto gelaten hadden was de boel ook zo weer ingepakt. We gooiden de tank nog even vol en reden daarna noordwaarts. Op een goed moment kwam Bert met de constatering dat er in Frankrijk bijna geen windmolens te zien waren, wat een verademing en wat een zegen voor het landschap! Niet dus. Nog geen minuut later reden we een woud van windmolens tegemoet, zover je kon kijken draaiende wieken. Nooit zeggen, zoiets. In een klein dorpje haalden we broodjes voor onderweg, en bij Chalon-sur-Saône doken we de snelweg op. Ondanks het vrachtverkeer was het bepaald niet druk. Het ging dus allemaal heel vlot, alleen in de buurt van Metz werd het even wat drukker. We hadden niet echt een plan gemaakt. Ergens in Zuid-Limburg konden we misschien overnachten, eventueel als het mooi weer was ons tentje opzetten, of toch doorrijden naar huis. In Luxemburg, waar we natuurlijk de tank nog even tot de nok toe vulden à € 1,60 per liter, ontstond op een goed moment een file. Wat was er aan de hand? Je gelooft het niet, maar er reed een brommer op de snelweg. Gewoon een oud brommertje, nog net geen Solex. Het duurde even voor iedereen hem ingehaald had, en net toen wij aan de beurt waren ging hij van de weg af. Ook weer opgelost.

Om half zes reden we bij Eijsden de grens over. Tja, wat nu? De navigatie gaf aan dat het nog drieënhalf uur rijden was naar Groningen. Moesten we dan toch een hotel gaan zoeken? Kamperen was geen optie meer, het regende. We stopten bij het eerste beste benzinestation waar we broodjes kroket bestelden. Heerlijk! Daarna deden onze hersens het weer. Na een en ander tegen elkaar afgewogen te hebben – je moet iets zoeken, en dan ergens iets eten, en het is maandag dus er is veel dicht – besloten we door te rijden. Gelukkig maar, want het was ook hier ontzettend rustig op de weg. De tunnels bij Roermond waren net als vorig jaar dicht, dus moesten we omrijden via Eindhoven. Volg de letter V, stond er. Nou, dat was makkelijk. Er reed een vrachtwagen met een grote gele V achterop voor ons, dus die reden we gewoon achterna. Of zou dat niet de bedoeling zijn geweest?

Om 21.45 reden we ons woonerf op. Precies twaalf uur nadat we vertrokken waren. Een half uur later was de auto leeg en zaten wij aan de rosé, meegenomen uit de Provence. Het zat erop.

Deze spectaculaire muurschildering zagen we onderweg in Luik. Goed kijken.