Woensdag 3 juli – dag 26: Remoulins

Wij hebben thuis een bad. Het zat er al in toen we het huis kochten. Alleen, we gebruiken het nooit omdat we liever douchen. Gelukkig waren er eerst kinderen, en nu kleinkinderen die er wél dankbaar gebruik van maken als het zo uitkomt. Sterker nog, toen we in 2003 de badkamer gingen renoveren hebben we er toch weer een nieuw bad in laten zetten. Maar aan ons is het niet besteed. Dan is het wel gek dat je, terwijl je de wereld aan ruimte hebt, je tent juist in een badkuip opzet. Dat kwam zo. We zochten naar een vlakke plek die ook nog in de schaduw lag. En laat daar nu juist die badkuip aan voldoen. Een net iets lager gelegen gedeelte op ons 'perceel'. Vlak, verdiept en dus net wat minder wind mocht die de kop opsteken (zou wel niet, dachten we toen nog), vrij uitzicht naar alle kanten. Wel even de weersvoorspelling bekeken eerst, want bij regen zit de tent, met ons erbij, echt in bad. Het had hier trouwens overduidelijk heel veel geregend voor we hier kwamen, het wegtrekkende water had overal z’n sporen achtergelaten. Maar gelukkig is het nog steeds droog. Sterker, het is schitterend weer! De wind, die vandaag iets minder heftig is, zorgt juist voor zeer aangename temperaturen.

Nîmes stond op ons lijstje vandaag. Drie jaar geleden, toen we ook hier kampeerden zouden we al gaan, maar toen regende het vijf uur onafgebroken en die hebben we al lezend in de tent doorgebracht. Daarna hadden we geen zin meer in zo’n uitstapje, de middag was al vergevorderd. Maar nu pakten we de kans. Het is niet ver hier vandaag, een half uurtje rijden en net als in Aix vonden we ook hier een grote parkeergarage in het centrum. We rijden altijd maar gewoon een stad binnen, en op een goed moment zie je wel zo’n symbool met een P en een dakje. Vanaf de garage liepen we zo de stad in. Net als vele andere steden heeft ook Nîmes te lijden gehad van corona. Er is nog steeds veel leegstand, panden zijn vaak slecht onderhouden en het ziet er daardoor hier en daar wat verlopen uit. De pleintjes, met daarop natuurlijk een keur aan terrassen, straalden ouderwetse gezelligheid uit. Het was helemaal niet druk, en al zeker niet met toeristen. Gek genoeg maakt dat het ook weer een beetje saai, iets meer mensen op straat zorgt ook voor meer levendigheid. We liepen zomaar wat rond, en tegen een uur of een zochten we een plekje voor de lunch. In eerste instantie wat buiten het centrum, maar daar vonden we niets. Opeens zag ik een heel klein restaurantje, op een hoek. Het werd aangeprezen met ‘wij gebruiken uitsluitend verse en natuurlijke producten’, maar dat zeggen ze allemaal. Het is opmerkelijk hoeveel ‘allermooiste kastelen’ van de wereld Frankrijk heeft (dit zie je in alle landen; je kunt het aantal plekken in Amerika niet tellen waar ze de ‘allerbeste burgers van de wereld’ hebben). Wij naar binnen, er was een tafeltje vrij. In totaal waren er iets van 20 plaatsen schat ik. Het was een voltreffer! En dat is nog zacht uitgedrukt. Op de menukaart stonden maar een paar gerechten, en alles volgens de ‘formule midi’ oftewel het middageten. Prijzen: entree + plat €18, plat €16, ook nog een toetje €22. Er was maar één voorgerecht, velouté van komkommer, en dat was echt goddelijk. Als hoofdgerecht namen we de aubergine met tabouleh, zelfde verhaal. De aubergine was hemels. Helaas hadden we toen ons buikje echt vol en moesten we de toetjes over laten gaan. Het geheel wordt bestierd door een enthousiast echtpaar dat geheel op elkaar ingespeeld is. Klasse! En de rekening? Inclusief koffie €40…terwijl ze de sterren van de hemel kookten. Michelin, ga daar maar eens kijken. We deden nog een poging de Arena in het centrum te bekijken, maar dat stond helemaal volgebouwd met apparatuur en stoelen voor een concert. Jammer, na vijf minuten hadden we het wel gezien (en €20 armer, maar ja, shit happens). Ik ging er nog even naar de wc, maar die leek ook wel uit de romeinse tijd te komen. Wat een ouwe rommel.

Het eten had ons loom gemaakt, we wilden naar de tent. Lekker lezen. Ook deze avond hielden we het weer bij een stukje stokbrood met geitenkaas. Daarna was het hoogste tijd voor een bad. Of, eh, nou ja, een douche.