Zaterdag 15 juni – Dag 8: Venetië (Lido)

Kamikaze is het. De bus. Het bracht me terug naar 19 77, toen we voor het eerst samen met vakantie gingen (we kenden elkaar net een paar weken). Naar Sri Lanka, het voormalig Ceylon. Op een goed moment hadden we een treinkaartje geregeld naar Kandy, middenin de theeplantages. Vraag me niet hoe we dat allemaal deden, er was geen internet maar kennelijk waren er andere informatiekanalen ter plekke. In elk geval, de trein vertrok heel vroeg, om 5 uur ’s morgens. We waren ruim op tijd op het station, en het was er heel rustig. Mooi zo. In mijn herinnering reisden we tweede klas, maar het kan ook derde geweest zijn. Hoe dan ook, we wachtten rustig tot de trein het station binnenkachelde. Hij was nog niet in zicht, of uit alle hoeken en gaten kwamen mensen gerend die door de raampjes naar binnen doken of boven op het dak klommen. We stonden er met beteuterd gezicht naar te kijken. Met enige moeite wrongen we ons door de mensenmassa, en uiteindelijk vonden we ergens een bankje in de derde klasse waar we de komende uren wel op door konden brengen. Dat was echter buiten de conducteur gerekend. Zodra hij ons zag sommeerde hij ons mee te komen, en hij dirigeerde ons naar een luxe rijtuig aan de voorkant van de trein, zodat we bijna vrij uitzicht hadden. Zachte banken, mooie aankleding, gouden tressen….zelden hebben we ons zo ongemakkelijk gevoeld. Maar er was geen sprake van dat we hieraan konden ontsnappen.

Goed, de bus vanmorgen. Hij was werkelijk weer overvol. We konden maar net een fatsoenlijke staanplaats vinden, en fatsoenlijk bestond er vooral uit dat we ons stevig vast konden houden. Na een tijdje kwam er één zitplaats vrij, en ik dook er meteen op. Dat kostte me een woedende blik van een jongedame, met haar telefoon aan het oor duidelijk in een heftige conversatie verwikkeld. Zij wilde daar namelijk graag zitten. Tja, en dan heb je aan mij een slechte. Na mijn gewonnen strijd keurde ik haar geen blik meer waardig en kon ik in elk geval de halve reis zitten. In de boot hadden we meer geluk, we kregen allebei een zitplaats. Voor het instappen zag ik nog net hoe zich op de brug een flinke Chinese garde manifesteerde, die ter aankondiging van een overname in de nabije toekomst alvast met een grote Chinese vlag zwaaiden. Italië, pas op je tellen!

Lido, het eiland met z’n lange stranden. Het zou wat minder toeristisch zijn dan bijvoorbeeld Murano of Burano, waar je vooral bij die laatste over de hoofden kunt lopen, en dat klopte. We dronken eerst maar eens een lekkere kop koffie, met een broodje bij wijze van vroege lunch. Daarna staken we dwars door, zodat we aan de strandkant terechtkwamen. We geloofden onze ogen niet. Onafzienbare rijen Afrikaanse hutjes, namaak natuurlijk, om je het echte Afrika-gevoel te bezorgen. Tegen flinke betaling natuurlijk, dat wel. Het enige wat ik kon denken was hoe slecht mensen het hadden die echt in zulke onderkomens moesten leven. Het verschil kon niet groter zijn. Kortom, we waren er gauw uitgekeken. We liepen een andere kant op en dwaalden door de straten. Dat levert altijd mooie beelden op. We zagen er, naast kolossale, goed onderhouden panden, ook heel vergane glorie. De ramen dichtgetimmerd, tuinen geheel overgroeid met onkruid, afgebladderde verf. Dan blijft er van de grandeur weinig over.

Zoek de brievenbus

Om een uur of drie hadden we het wel gezien en pakten we de boot terug. Leeg! De boot was leeg! We zochten een mooi plekje uit en konden een half uur genieten van het uitzicht op de honderden boten die elkaar op wonderlijke wijze steeds weten te ontwijken. Doordat we wat vroeger waren was de bus zowaar ook leeg, klaarblijkelijk waren de goden ons vandaag dus goedgezind.

Bij de tent zetten we de nieuwe luifel op, of beter gezegd, die ritsten we vast aan de voorkant . Ik had hem op Marktplaats voor twee tientjes op de kop getikt, wat spotgoedkoop was want hij was nieuw. Bovendien zijn er van ons type tent (Eureka Buena Vista Compact, ook via Marktplaats gekocht trouwens, en nog nieuw in de verpakking) maar weinig exemplaren geproduceerd, dus het was sowieso al een wonder dat ik dit tegenkwam. Nu kunnen we bij slecht weer droog zitten zonder dat we de hele tent dicht moeten doen. Niet dat het hier regent. Het is droog, warm maar niet té. Wij klagen niet, behalve dan over de kamikaze-actie bij bus en boot.